Stos 1 leżący w północno-zachodniej części kręgu I (widoczna leżąca stela kamienna)
Na cmentarzysku w Grzybnicy zarejestrowano sześć stosów ciałopalnych. Dwa z nich znajdowały się na obwodzie kręgu I, jeden wewnątrz kręgu II a trzy pozostałe w skupisku na północny-zachód od kręgu I. Obiekty te są do siebie bardzo podobne. Wszystkie usytuowano na linii wschód-zachód, posiadają identyczną budowę i zbliżone wymiary. Ich długość waha się pomiędzy 2,05 a 2,60 m przy szerokości 1,20–1,60 m. Wypełniska stanowiła spalenizna z węglami drzewnymi i drobnymi fragmentami przepalonych kości ludzkich. Po wypaleniu stosy zostały zarzucone kamieniami, zapewne rytualnie.
W kręgu II wybrano ze stosu niemal wszystkie kości i złożono obok w jamie grobowej, natomiast w obu stosach kręgu I pozostała stosunkowo znaczna ilość kości i brak było odpowiadających owym stosom pochówków. Drobne kości ciałopalne znaleziono również w obiektach usytuowanych poza kręgami. Miąższość warstwy spalenizny, zwłaszcza w stosach nr 1–3, zlokalizowanych na północ od kręgów, może sugerować ich wielokrotne użytkowanie. W przypadku kręgu I przypuszczać można, że na dwóch stosach dokonano ceremonii spalenia i na niej poprzestano, po czym zarzucono stos kamieniami, albo też, że aktu pochowania dokonano poza kręgiem. Interpretację utrudnia, wynikający z rytuału pogrzebowego, stan zachowania kości ciałopalnych zarówno w stosach, jak i grobach jamowych. Podobnie dyskusyjny jest charakter niektórych obiektów, uznanych jedynie za prawdopodobne groby ciałopalne (np. domniemany grób 25).
Istotnych informacji o surowcu używanym do ceremonii ciałopalenia dostarczyła analiza dendrologiczna. Zarówno w stosach ciałopalnych, jak i w jamach grobów ciałopalnych ze zsypanym stosem oraz w jednym z rowków dookolnych (gr. 45), zdecydowaną przewagę miało drewno sosnowe, ze śladowymi ilościami innych gatunków, przy czym przeważająca ilość węgli pochodziła z gałęzi i niezbyt grubych konarów.
Stosy położone są w obrębie kolisk kręgów I i II oraz w ich sąsiedztwie i tworzą, razem z największymi kręgami i usytuowanymi w pobliżu brukami trójkątnymi, szczególny zespół obiektów ściśle powiązanych z obrzędowością. W tym kontekście zwraca uwagę kamień usytuowany w północnym łuku kręgu I, posiadający specyficzne, rynienkowate wyżłobienie, które być może jest pozostałością wielokrotnego krzesania ognia.
Stos 3 leżący pomiędzy kręgami I i II – profil. W tle uczestnik badań Mirosław Pietrzak z Muzeum Archeologicznego w Gdańsku.
Stos 2 leżący w północno-wschodniej części kręgu I (z tyłu widoczna leżąca stela kamienna).
Stos z wnętrza kręgu II.
Stos 3 podczas badań wykopaliskowych (plan).
Stos 3 podczas badań wykopaliskowych (profil).
wg K. Hahuła, R. Wołągiewicz 2001
Rysunek stosów 1 i 2 z kręgu I.