Narzędzia znalezione w Grzybnicy – żelazne noże i nożyce, kamienna osełka, kamienne przęśliki, tzw. szpila hakowa z fragmentem drewnianego wrzeciona
Spośród narzędzi toaletowych najczęściej spotykane są grzebienie o półkolistym uchwycie. Mogły być wykonane z jednego kawałka poroża lub kilku elementów łączonych za pomocą metalowych nitów. Funkcja grzebienie była dwojaka; poza układaniem włosów służyły do.... wyczesywania wszy. Z Grzybnicy pochodzą cztery grzebienie: dwa jednowarstwowe (gr. 7 i 86) oraz pozostałości dwóch okazów trójwarstwowych (gr. 88 i 91). Z grobu 7 pochodzi egzemplarz wykonany z jednego kawałka poroża, który zaopatrzony jest w boczne okucia z brązu. Grzebień z grobu 86 składa się z dwóch elementów połączonych dwoma poprzecznymi nitami z żelaza. Formę trójwarstwową, składającą się z części środkowej i okładzin, posiadały grzebienie, z których zachowały się jedynie nity z brązu (gr. 88) i żelaza (gr. 91).
Zachowane w całości żelazne noże odkryto w grobach 20, 29 i 60, natomiast egzemplarz zachowany fragmentarycznie pochodzi z grobu 19B. Noże są proste i posiadają wyodrębniony trzpień (element do osadzenia w trzonku). Przy niewielkim egzemplarzu z grobu 29 zachowała się część oprawki, wykonanej z drewna jesionowego. Noże są elementami wyznaczającymi wczesny etap kultury wielbarskiej, kiedy sporadycznie spotyka się wytwory żelazne (w późniejszym etapie już nie występują).
Osełka kamienna została odkryta w grobie 60, razem z nożem żelaznym. Tego typu przedmiot znany jest z grobu szkieletowego nr 12 w Leśnie, gdzie w skrzyneczce obok osełki, znaleziono też krzesak, nóż żelazny w pochwie oraz elementy stroju.
Wewnątrz kręgu V, w warstwie nr III znaleziono żelazne nożyce. Podobne egzemplarze spotykane są już w I wieku po Chr. i później. Ich funkcja jako przyboru do toalety mężczyzn jest poddawana w wątpliwość, choć obecność brązowych egzemplarzy każe liczyć się z możliwością stosowania nożyc nie tylko do celów praktycznych, lecz także ceremonialnych.
Z grobów w Grzybnicy pochodzi w sumie 11 przęślików, z czego cztery wykonane są z kamienia (drobnoziarnisty piaskowiec kwarcytowy), pozostałe z gliny. Reprezentują 3 podstawowe typy: płasko-cylindryczne, beczułkowate oraz dwustożkowate. Do grupy przęślików płasko-cylindrycznych należą wszystkie okazy kamienne (gr.10, 11, 19B i 62), przy czym dwa z nich (gr. 11, 19B) są obustronnie zdobione dołkami lub nacięciami i dołkami. Przęśliki gliniane mają kształt beczułkowaty (gr. 18, 20 i 72) lub dwustożkowaty (gr. 19C, 27, 58 i 91). Formy te są szeroko znane w okresie wczesnorzymskim na Pomorzu.
W trzech obiektach znaleziono tzw. szpile hakowe, wykonane z brązu (gr. 58) i żelaza (gr. 19B, 29). W dwóch wypadkach zachowały się one razem z podłużnymi fragmentami drewna, które najprawdopodobniej były pozostałością wrzecion. Jedno z nich, poddana analizie, wykonane zostało prawdopodobnie z drewna lipowego (gr. 29). Szpile hakowe, wykonane zazwyczaj z brązu, często tkwiące we fragmentach wrzecion, są powszechnie spotykanym przedmiotem w kobiecych grobach kultury wielbarskiej na Pomorzu. Zazwyczaj występują w towarzystwie glinianych lub kamiennych przęślików.
W bruku kamiennym grobu 48 znaleziono część kamienia żarnowego, tzw. leżaka, stanowiącego dolną część żarna obrotowego. Tego typu zabytki odkryto też w płaszczu kamiennym kurhanu 10 w Odrach i w wieńcu kurhanu II w Babim Dole-Borczu. Część kamienia żarna obrotowego znaleziono na dnie jamy grobowej w kurhanie 3 w Rostołtach na Podlasiu.
Rękojeść grzebienia wykonanego z trzech fragmentów poroża połączonych żelaznymi nitami (gr. 86).
Zestaw narzędzi z grobu ciałopalnego nr 60 – żelazny nóż i szpila oraz kamienna osełka.
Dwa kamienne, zdobione przęśliki. Ta kategoria zabytków jest jednym z wyznaczników grobów kobiecych. Najczęściej wykonywano je z gliny.
Szpila hakowa z grobu szkieletowego nr 29. Pierwotnie wbita w koniec drewnianego wrzeciona, służyła do zaczepiania przędzy.